شنبه، ۱۵ آذر ۱۴۰۴

شاهنامهٔ تهماسبی یا شاهنامه شاهتهماسب یا شاهنامهٔ هوتون نسخهای گرانبها از شاهنامهٔ فردوسی متعلق به سدهٔ ۱۰ هجری قمری در دورهٔ صفوی است این کتاب حدود ۷۶۰ برگ دارد و دربردارندهٔ ۲۵۸ صفحه نگارگری از اساطیر و تواریخ ایران در شاهنامه است که توسط برجستهترین نقاشان و خوشنویسان شاهنشاهی صفوی و به خط نستعلیق در تبریز تهیه شده است.
این نسخهٔ شاهنامه یکی از گرانقیمتترین متنهای هنری جهان به شمار میرود. نسخهای که بهدست ایران رسیده است ۱۱۸ نگاره دارد و در موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری میشود.
آنچه در دست دارید، پازلی برگرفته از یک روایت این اثر ارزشمند است؛
بازآفرینی کوچکی از این میراث بزرگ که در استودیو باکسورنگ طراحی و تولید شده است.
با پایان پادشاهی هوشنگ، پسرش طهمورث بر تخت نشست؛ پادشاهی دادگر، بخشنده و آبادگر که چهل سال فرمان راند و روزگار او سرشار از پیشرفت و سازندگی بود. در این دوران، مردمان به آهن دست یافتند و آهنگری پدید آمد، کشاورزی رواج گرفت، و پوشش و خوراک مردم از برگ و میوهٔ خام، به لباسِ پوست و خوراکِ پخته و آمادهشده دگرگون شد.
شناختهشدن آتش نیز در همین روزگار بود؛ روزی هوشنگ در راه کوه مار سیاهی دید، سنگی برداشت و به سوی آن پرتاب کرد. سنگ به صخرهای خورد و شرارهای فروغبار جهید. هوشنگ آن را نشانهای ایزدی دانست و به پاس این کشف بزرگ، جشنی برپا کرد؛ جشنی که آغاز سده شد. از آن پس آتش، فروغ پاک ایزدی شمرده شد و آدمیان بیش از پیش به راستی و آبادانی روی آوردند.
منبع: ویکی شاهنامه